Parafialny Zespół Caritas Dwikozy

 

Parafialny Zespół Caritas przy Parafii p.w. Św. Andrzeja Boboli w Dwikozach został powołany do istnienia 22 grudnia 2014 roku. Jednak tradycja niesienia pomocy w imię chrześcijańskiej idei Caritas ma swoje wieloletnie korzenie w Parafii w Dwikozach. Parafialny Zespół Caritas to najmniejsza jednostka organizacyjna ogólnoświatowej Organizacji Charytatywnej jaką jest Caritas. Caritas parafialna jest podstawowym ogniwem Caritas. Oba nurty – „centralny” i „parafialny” – wzajemnie się uzupełniają i oddziałują na siebie. Działalność na szczeblu centralnym umożliwia realizację zadań zakrojonych na większą skalę. Centrala diecezjalna wnosi wkład koordynacyjny i formacyjny. Natomiast Caritas parafialna dociera bezpośrednio do osób potrzebujących różnorakiego wsparcia w swoim środowisku lokalnym. Caritas parafialna zostaje ustanowiona decyzją dyrektora Caritas diecezjalnej. Na czele Caritas parafialnej stoi proboszcz parafii.

Działalność Parafialnego Zespołu Caritas w Dwikozach skupia się na niesieniu Parafianom z okolicznych miejscowości pomocy materialnej oraz wsparcia duchowego. Wolontariusze z PZC wraz z Księdzem Proboszczem najpierw rozpoznają potrzeby osób ubogich, chorych czy znajdujących się w sytuacji kryzysowej, a następnie podejmują decyzję o formie i możliwościach udzielenia pomocy. Ważnym elementem jest zachęcanie całej wspólnoty parafialnej do świadczenia pomocy potrzebującym. Obszar Parafii Dwikozy to region sadowniczo – rolniczy, gdzie większość osób utrzymuje się z pracy w swoich gospodarstwach. Znaczący procent Parafian to osoby starsze. Niestety w rejonie Parafii jest również dużo osób poważnie przewlekle chorych, opuszczonych czy samotnych. Parafialny Zespół Caritas w Dwikozach od początku swojego istnienia ściśle współpracuje z Caritas diecezjalną w realizacji zadań charytatywnych. Dzięki temu niesiona jest pomoc w postaci:

Członkowie Parafialnego Zespołu Caritas w Dwikozach to ludzie czynu, którzy w miarę swoich możliwości pracują jako wolontariusze na rzecz dobra lokalnej społeczności. Potrafią oni przezwyciężyć swoje słabości, poświecić swój wolny czas i podjąć aktywność. W praktyce realizują oni Przykazanie Miłości Bliźniego. Można powiedzieć, że w ten sposób postępując kierują się nauczaniem Jana Pawła II, w szczególności zaś następującymi słowami:

Wierzę, że im bardziej się kocha, tym więcej się czyni,

gdyż miłości, która nie jest niczym więcej niż uczuciem,

nie mógłbym nawet nazwać miłością.”