Start

REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE 2016 R.

 Rekolekcje Wielkopostne to szczególny i wyjątkowy czas w roku liturgicznym kościoła. To czas, który przygotowuje wiernych na najważniejsze i radosne Święta Zmartwychwstania Pańskiego; czas próby, czas kiedy uczymy się roztropności, pokory, mądrości ducha i czas postanowień, zmiany na lepsze…. W tym roku w naszej świątyni drogę do Pana Boga przybliżał nam ksiądz Marek Kuliński

Każdy z nas ma z pewnością własne odczucia i refleksje dotyczące spotkań rekolekcyjnych. Dla nas jako małżonków te cztery dni to czas na zatrzymanie się w wirze codziennych spraw i obowiązków, czas ciszy, spokoju, wspólnego bycia, odnowy wewnętrznej. W sposób szczególny zapadły w naszej pamięci pewne słowa klucze, które przewijały się w lekcjach księdza Marka niemalże każdego dnia, takie jak: PRZEBACZENIE, MIŁOSIERDZIE, POSTANOWIENIE POPRAWY, MIŁOŚĆ. Każdy z nas wie, że te słowa, a raczej płynąca z nich nauka powinna stanowić podstawę życia rodzinnego, małżeńskiego, rodzicielstwa, a także budowania relacji sąsiedzkich czy zawodowych. Więc dlaczego niekiedy tak trudno jest wybaczyć, uznać w sobie winę i poczuć chęć prawdziwej poprawy, pokochać drugiego człowieka, popatrzeć na bliźniego oczyma Chrystusa ? Tak naprawdę najłatwiej i najczęściej ranimy osoby nam najbliższe: współmałżonka, rodziców, dzieci, przyjaciół. Zadajemy sobie ból poprzez gesty, słowa lub czyny. Szukamy terapii z tych ran, które nie przynoszą zamierzonych rezultatów. Jedyną metodą na uzyskanie wewnętrznego spokoju oraz na pozbycie się bolesnych wspomnień i uraz jest szczere i bezgraniczne otwarcie naszych serc na łaskę płynącą prosto od Pana Boga, łaskę wybaczania i okazywania miłosierdzia. Bądźmy dumni z tych słów, niechaj staną się podstawą życia codziennego. I na koniec pragniemy przypomnieć słowa księdza Marka, które w zupełności przekonują nas o słuszności i chrześcijańskim obowiązku przebaczania: „Nawet jeśli wydaję Ci się, że ktoś nie jest godzien Twojego przebaczenia, to wiedz, że Ty jako dziecko Boże godzien jesteś mu wybaczyć.”                         Joanna Główka