Parafia Rzymskokatolicka w Dwikozach

„Boże mój, kochasz Najświętszą matkę Moją i szczęśliwym się czujesz, że Ją kochasz...”

2019-09-26T17:42:53+00:00

Dnia 07.09.2019 r. legion Maryi wraz z opiekunem duchowym ks. proboszczem Stanisławem Czachorem oraz kl. Robertem Rędzio uczestniczył w pielgrzymce do sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości ( patronki legionu) w Polańczyku.

Kustosz ks. Wojciech Szlachta, przedstawił nam historię powstania sanktuarium oraz dzieje cudownego obrazu Matki Bożej Pięknej Miłości. Obraz to dawna ikona Matki Bożej Łopieńskiej, którą wraz z pięknym ołtarzem szafiastym przywiózł do Polańczyka w 1949 r. bogobojny oficer polskiego wojska. Do sanktuarium przybywają liczni pielgrzymi, szukający chwili modlitwy, wyciszenia i refleksji, a liczne wota zgromadzone w świątyni świadczą o ludzkiej wdzięczności za wyproszone łaski. My także zanosiliśmy swoje prośby do Matki Bożej Pięknej Miłości podczas mszy św. odprawionej przez ks. proboszcza.

Dożynki to ludowe święto połączone z obrzędami dziękczynnymi za ukończenie żniw i prac polowych.

2019-09-13T14:48:21+00:00

Dożynki na początku XX wieku

Zasłużony polski etnograf prof. Józef Burszta w przedmowie do książki "Staropolskie święto żniw" Mariana Mikuty wskazuje na powiązanie pracy z folklorem w dożynkowych obchodach. "Staropolskie święto żniw - dożynki - są znakomitym przykładem bezpośredniego przejścia z pracy do obrzędu". Dożynki rozpoczynały się od momentu ścinania ostatniego snopa. "(...) z ostatnich ścinanych kłosów dziewczyny wiły obrzędowy wieniec żniwny (...). Następował potem pochód obrzędowego korowodu do wsi, gdzie następowały dalsze etapy uroczystości, zakończonej huczną zabawą", wyjaśnia Burszta. Nie można zapominać o funkcji dożynek, ich powiązaniem z religią. Obrzędy religijne miały na celu podziękowanie Bogu za plony i wyproszenie pomyślnych w kolejnym roku. Dziś nadal dożynki zaczynają się od mszy dziękczynnej. Dożynki, nazywane niegdyś też wieńcem, wieńcowem lub okrężnem, są uroczystą kulminacją całego cyklu prac na roli i świętowaniem zakończenia żniw. Głównym elementem dożynek jest wieniec uwity ze zboża, udekorowany kwiatami i wstążkami… Dziedzic przechowywał wieniec do następnych dożynek. Ziarno wykruszone z wieńca używano do pierwszych zasiewów, jako zapowiedź dobrych plonów w roku następnym. Po II wojnie światowej dożynki stały się ogólnopolskim świętem plonów. Dla swoich pracowników urządzały je Państwowe Gospodarstwa Rolne, wiejskie organizacje społeczne i polityczne.
Po 1980 roku dożynki nabrały charakteru religijnego, który jest aktualny do dzisiaj. O ile dożynki tradycyjne były świętem gospodarskim, to współcześnie, równie ważną częścią obchodów święta plonów, co pochód z wieńcem, jest msza święta. Te zmiany widoczne są także w formie wieńców, które przeważnie nie mają wiele wspólnego z tradycyjnym kształtem. Różnią się nie tylko rozmiarami (te dawne były wielkości korony wkładanej na głowę przodownicy), ale i wykorzystywaniem w nich symboliki religijnej, wizerunków Matki Boskiej, papieża Jana Pawła II, a także nawiązywaniem do aktualnych problemów społecznych (takich jak obrona życia poczętego). Równolegle rozwija się twórczość „okołodożynkowa”, czyli wykonywanie z kłosów, ziaren zbóż, kwiatów, warzyw i owoców modeli kościołów, monstrancji, kapliczek, symboli narodowych, a także koszy, wiatraków itd.

Nowenna u św. Andrzeja Boboli w Strachocinie

2019-09-13T14:35:36+00:00

W piątek 16 sierpnia 2019 r, 32 - osobowa grupa pielgrzymów z parafii Dwikozy i z ks. Proboszczem( naszym opiekunem duchowym) wyruszyła do Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Strachocinie.
Celem naszego pielgrzymowania było pragnienie uczestnictwa w Nowennie do św. Andrzeja.
Podczas podróży ks. Proboszcz przybliżył nam życiorys świętego, jego zaangażowanie w głoszeniu Słowa Bożego, męczeńską śmierć oraz kult jakim został otoczony po śmierci, o który sam zadbał, nie zabrakło też modlitwy i podziękowań Panu Bogu za wspólne pielgrzymowanie .

Do Strachociny dotarliśmy na godzinę 17.00,a o godzinie 17.30 na " Bobolówce" przed wieczorną Mszą Św.odbyła się Nowenna , podczas której kustosz ks. Józef Niżnik odczytał nasze podziękowania za otrzymane łaski i prośby o wstawiennictwo u Pana Boga.
Po czym rozpoczęła się uroczysta Msza Św. z udziałem pielgrzymów i kapłanów z rożnych stron Polski
Msza Św. zakończyła się procesją z relikwiami św. Andrzeja Boboli, która wyruszyła z " Bobolówki" do Sanktuarium, podczas procesji odmawialiśmy różaniec z rozważaniem męczeńskiej śmierci św. Andrzeja.
Po zakończonej Mszy Św., pełni duchowych przeżyć wyruszyliśmy w drogę powrotną do swoich domów. Podróż przebiegała w ciszy. Większość z nas była tam pierwszy raz, więc nasz pobyt w tak wyjątkowym miejscu u tak wyjątkowego świętego zapadła nam głęboko w sercu. Każdy uczestnik pielgrzymki obiecał sobie ,że wróci niebawem do św. Andrzeja.Przeżycia tego dnia skłoniło nas do rozważania i przemyślenia naszego życia, nasuwało się wiele pytań.
- Czy potrafię bronić swojej wiary?
- Czy potrafię przyjąć cierpienie z pokorą?
- Czy potrafię przebaczyć?
- Co tak naprawdę jest ważne w naszym życiu?
Na te pytania i wiele innych, każdy z nas powinien poszukać odpowiedzi.
Wdzięczni za wyjątkowy pobyt , dziękujemy Opatrzności Bożej.
Dziękujemy św. Andrzejowi Boboli za możliwość powierzania naszych trosk i intencji, z którymi przybyliśmy.
Dziękujemy ks. Proboszczowi za opiekę duchową i poświęcony nam czas.

Serdeczne Bóg Zapłać - Pielgrzymi

Wspomnienia z pielgrzymki do Lwowa

2019-06-22T19:45:50+00:00

Z inicjatywy ks. kan. Stanisława Czachora (Dziekana Dekanatu Zawichojskiego), w dniach 14-15.06.2019 r. została zorganizowana pielgrzymka do Lwowa. W wyprawie uczestniczyło 45 osób (z parafii Dwikozy, Zawichost, Annopol, Goźlice, Ćmielów i z okolic Sandomierza). Wczesnym rankiem, ze śpiewem godzinek na ustach, wyruszyliśmy do miasta, które w latach 1340-1945 należało do Polski i było kuźnią polskiej kultury i nauki. Podróż trwała dość długo, z uwagi na specyfikę przejścia granicznego w Medyce i utrudnienia komunikacyjne we Lwowie. W towarzystwie przewodnika Pana Bazylego, rozpoczęliśmy spacer po ulicach Lwowa, poznawaliśmy historię poszczególnych dzielnic. Dłużej zatrzymaliśmy się w dzielnicy ormiańskiej. W Katedrze ormiańskiej p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (z XIV w.) odmówiliśmy modlitwę Pańską i następnie wysłuchaliśmy pięknego śpiewu modlitwy Pańskiej w obrządku ormiańskim, w wykonaniu Diakona tamtejszej Wspólnoty. Wnętrze świątyni jest ozdobione malowidłami Jana Henryka Rosena, który w oryginalny i symboliczny sposób przedstawia różne wydarzenia religijne (np. ustanowienie Najświętszego Sakramentu, pogrzeb Św. Odilona). Dalszy ciąg naszej przechadzki to wsłuchiwanie się w ciekawe historie związane z nacją żydowską we Lwowie, Kamienicą Bandinellich, Czarną Kamienicą i Cerkwią Włoską. W końcu przyszedł czas na zakwaterowanie w Domu Pielgrzyma im. bł. Jakuba Strzemię we Lwowie-Brzuchowicach, prowadzonym przez Archidiecezję Lwowską Obrządku Łacińskiego. Przywitał nas serdecznie Dyrektor ks. Waldemar Biszko, który bardzo zręcznie zarządza dużym kompleksem wypoczynkowym. Przyszedł czas na posiłek, zakwaterowanie i przygotowanie do obcowania z kulturą na najwyższym poziomie, w Operze Lwowskiej. Zmęczeni, stosowniej odziani, ale zaciekawieni, wyruszyliśmy do Opery. Balet Jezioro Łabędzie, skomponowany w czterech aktach przez Piotra Czajkowskiego, od 1877 r. zachwyca publiczność na scenach całego świata. Urzekły nas: choreografia przedstawienia, zegarmistrzowska precyzja ruchów i piękne sylwetki wykonawców. Przepełnieni wrażeniami i spowici zmęczeniem powróciliśmy do Domu Pielgrzyma. Ks. Stanisław, z kapłańskiej pobożności, odprawił Mszę Św. w naszej intencji, w kaplicy ośrodka. Nie liczył na udział zmęczonych pątników, a tu stawili się prawie wszyscy. Wspólnie uczciliśmy polskiego męczennika bł. Michała Kozala i podziękowaliśmy za dobrze przeżyty dzień. Cóż rzec, spełniły się w nas słowa Chrystusa – „Po owocach Ich poznacie” (Mat. 7, 16)