27 kwietnia 2014 roku w Watykanie, na Placu Świętego Piotra odbyła się Kanonizacja Jana XXIII i Jana Pawła II, podczas której dwaj błogosławieni papieże zostali ogłoszeni świętymi Kościoła Katolickiego. Z tej okazji w naszym kościele parafialnym odbył się krótki spektakl słowno–muzyczny przygotowany przez miejscową młodzież z Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży i Oazy. Zgromadzonym w kościele parafianom wyświetlona została prezentacja ukazująca życie Papieża, w trakcie której młodzież poprzez wiersze oraz ważne informacje z Jego życia i nauczania przypomniała jak wielkim człowiekiem był Karol Wojtyła oraz jak umacniał w wierze wiernych kościoła katolickiego. Wierni z chęcią włączyli się do wspólnego śpiewania, co zjednoczyło nas wszystkich w tym ważnym dla nas i naszej Ojczyzny czasie.
Viktoriya Karpova
27 kwietnia w Niedzielę Miłosierdzia po mszy świętej o godz. 12.00 w procesji udaliśmy się z nabożeństwem na cmentarz parafialny, aby tam polecać miłosierdziu Bożemu naszych bliskich zmarłych i ofiarować odpusty w ich intencji. W modlitwie przy czterech stacjach polecaliśmy dusze zmarłych kapłanów, rodziców, przodków i wszystkich spoczywających na naszym cmentarzu a także tych, którzy polegli w obronie naszej Ojczyzny.
Modlitwa za zmarłych to nie tylko wyraz pamięci o tych, którzy oczekują na zmartwychwstanie i sąd Boży, ale to przede wszystkim wypełnienie jednego z podstawowych uczynków miłosierdzia wobec duszy. Modlitwa za żywych i umarłych to obowiązek wynikający z miłosierdzia okazywanego bliźniemu. Warto o tym pamiętać w kontekście Święta Bożego Miłosierdzia i przesłania skierowanego do całego świata przez Jezusa a ogłoszonego w Dzienniczku Św. Faustyny: „W tym czasie – pisze Siostra – zapytałam się Pana Jezusa za kogo jeszcze mam się modlić? Odpowiedział mi Jezus, że na przyszłą noc da mi poznać za kogo mam się modlić”. I dalej święta mistyczka relacjonuje: „Ujrzałam Anioła Stróża, który mi kazał pójść za sobą. W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą. Płomienie, które paliły je, nie dotykały się mnie. Mój Anioł Stróż nie odstępował mnie ani na chwilę. I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednozgodnie, że największe dla nich cierpienie to jest tęsknota za Bogiem. Widziałam Matkę Bożą odwiedzającą dusze w czyśćcu. Dusze nazywają Maryję Gwiazdą Morza. Ona im przynosi ochłodę. Chciałam więcej z nimi porozmawiać, ale mój Anioł Stróż dał mi znak do wyjścia. Wyszliśmy za drzwi tego więzienia cierpiącego. Usłyszałam głos wewnętrzny, który mi powiedział: Miłosierdzie Moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe. Od tej chwili ściślej obcuję z duszami cierpiącymi (Dz 20).
Ks. Grzegorz Martyna
CZY TO MESJASZ? Dwikozy 18. 04. 2014
Wielkopiątkowy wieczór zgromadził w dwikoskiej świątyni bardzo wiele osób. Stało się to możliwe dzięki grupie parafian, którzy pod kierunkiem ks. Grzegorza Martyny, przygotowali przedstawienie pasyjne pt. „Czy to Mesjasz?”.
Sztuka ukazująca wydarzenia męki i zmartwychwstania Chrystusa przez pryzmat bliskiej Mu rodziny Łazarza, przeniosła widzów w ówczesne czasy. Ogromne zaangażowanie aktorów – amatorów, piękna scenografia i wspaniała gra świateł, w pełni oddały rzeczywistość świata otaczającego Jezusa. Pomimo zobrazowania wielu rozterek i dramatu rodziny Łazarza, przesłaniem przedstawienia była nadzieja płynącą z radości zmartwychwstania Mistrza.
Ksiądz Proboszcz Stanisław Czachor nie krył wzruszenia dziękując wszystkim osobom zaangażowanym w przygotowanie przedstawienia. Również publiczność nagrodziła gromkimi brawami aktorów i osoby, bez których realizacja tego przedsięwzięcia nie byłaby możliwa. Byliśmy bardzo szczęśliwi i dumni z faktu, że jako widzowie mogliśmy być częścią tego wzruszającemu spektaklu. Czekamy na następne!
Iwona Korczyńska–Sapielak
W sobotę 5 kwietnia 2014 r. w salce parafialnej odbyły się warsztaty z wielkanocnej plastyki obrzędowej. Dzieci i dorośli pod kierunkiem Pani Renaty Woźniak – nauczycielki Publicznego Gimnazjum w Dwikozach, uczyli się, jak samodzielnie wykonać tradycyjną palmę wielkanocną. Okazało się, że to wcale nie takie proste. Jednak dzięki dokładnym wskazówkom i pomocy prowadzącej warsztaty, efekt był zaskakujący. Uczestnicy wykonali piękne palmy, które zostaną przyniesione do kościoła w Niedzielę Palmową. Serdecznie dziękujemy Pani Renacie Woźniak za profesjonalne przeprowadzenie warsztatów i poświęcony czas oraz Księdzu Proboszczowi za pomysł i ich organizację. Katarzyna Pardak
Odwiedza nas 5 gości oraz 0 użytkowników.