Start

W OBRONIE NIENARODZONYCH

Od pewnego czasu media informują nas o inicjatywach lewicowych zrzeszeń kobiet, które coraz głośniej upominają się o swoją godność, którą rzekomo z każdym kolejnym dniem coraz bardziej tracą. Głównym punktem odniesienia w tej całej sprawie jest niestety niewinne dziecko pod sercem matki, która w imię „wolności” upomina się o jego zamordowanie. Niepokojem napawa fakt, że w organizowane marsze angażują się także kobiety, matki oraz młode dziewczyny, które nie ukrywają, że są katoliczkami! Obserwując postępującą coraz bardziej schizofrenie moralną i religijną pośród wyznawców Chrystusa należy przypomnieć katolikom niepodważalną naukę Boga na temat życia, którą niestrudzenie pielęgnuje i przekazuje światu kościół katolicki.

        Jedno z przykazań, jakie Pan Bóg zapisał na kamiennych tablicach i przekazał na górze Synaj jest to odnoszące się do ochrony i troski o ludzkie życie: „Nie będziesz zabijał” (Wj 20,13). To wezwanie odnosi się do każdego człowieka, w szczególny sposób tego, który jest najsłabszy i najbardziej bezbronny – do dziecka. Należy pamiętać, że godność matki niczym nie różni się od godności dziecka, które w sobie nosi. Wołanie o jego zabicie jest jakimś nieporozumieniem. Poczęte życie nie jest rzeczą, przedmiotem którego można się pozbyć z kaprysu kobiety. Dziecko nie jest własnością kobiety. Własnością człowieka są poszczególne organy stanowiące jego ciało (ręce, nogi, wątroba, płuca etc.), poczęte życie zaś jest odrębną istotą, która tylko przez pewien czas korzysta z organizmu matki w celu właściwego rozwoju. Człowiek nie ma więc żadnego prawa do tego, aby odbierać życie nienarodzonym dzieciom.

      Stanowisko Kościoła w odniesieniu do poczętego życia jest jednoznaczne. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Życie ludzkie od chwili poczęcia powinno być szanowane i chronione w sposób absolutny. Już od pierwszej chwili swego istnienia istota ludzka powinna mieć przyznane prawa osoby, wśród nich nienaruszalne prawo każdej niewinnej istoty do życia. (…) Kościół od początku twierdził, że jest złem moralnym każde spowodowane przerwanie ciąży. Nauczanie na ten temat nie uległo zmianie i pozostaje niezmienne. Bezpośrednie przerwanie ciąży, to znaczy zamierzone jako cel lub środek, jest głęboko sprzeczne z prawem moralnym” KKK 2271-2272.

        Jakie są konsekwencje aborcji? Ci, którzy dokonali aborcji lub w niej uczestniczą zostają obłożeni karą ekskomuniki, czyli są wyłączeni z Kościoła. Nie mogą przyjmować sakramentów świętych, a ich zbawienie jest poważnie zagrożone. Grzech aborcji może zostać odpuszczony tylko przez upoważnionych do tego kapłanów lub w szczególnych okolicznościach na przykład w czasie rekolekcji czy misji. Matki, które dokonały aborcji bardzo często przez resztę życia dręczone są wyrzutami sumienia. Zabójstwo własnego dziecka, nie daje im spokoju do śmierci.

         Reasumując, należy pamiętać, że prawo do życia jest podstawowym prawem każdego człowieka. Nawet, jeśli ludzkie prawo pozwala na aborcję, nie zmienia to faktu, że jest ona okrutną zbrodnią i dlatego człowiek wierzący NIE MOŻE POPIERAĆ ABORCJI. Jeśli jednak popiera, to jest wyraźny znak, że pobłądził na drogach wiary, oddalił się od Chrystusa i jest zgorszeniem dla wspólnoty Kościoła.

Cytaty o aborcji:

„Naród, który zabija własne dzieci, jest narodem bez przyszłości.” (św. Jan Paweł II)

,,Jeśli możemy zaakceptować to, że matka zabija swoje dziecko, to jak możemy mówić innym ludziom, by nie zabijali drugiego człowieka?” (św. Matka Teresa z Kalkuty)

,,Chorym jest mówienie o dzieciach nienarodzonych – embrion nie jest człowiekiem. Nawet w momencie urodzenia my jesteśmy zaledwie zadatkiem na człowieka. Człowiekiem stajemy się całe życie, o ile wkładamy w to dużo, dużo wysiłku.” (Maria Szyszkowska)

                                                                                                            Ks. Krzysztof Sibiga

• « poprz.
• nast. »